Podsumowanie

  • W tkance mięśniowej ryb bałtyckich nie stwierdzamy przekroczeń dopuszczalnych zawartości nie dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (ndl-PCB) oraz obserwujemy powolny spadek zawartości tych zanieczyszczeń.
  • Przekroczenia dopuszczalnych zawartości sumy dioksyn i dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (dl-PCB) stwierdzamy tylko w łososiu bałtyckim i troci wędrownej.
  • Z dużym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić, że łososie bałtyckie poniżej 2,6 kg a trocie poniżej 3,4 kg nie zawierają w tkance mięśniowej dioksyn + dl-PCB powyżej dopuszczalnego limitu.
  • Łososie bałtyckie o wadze poniżej 2,6 kg i trocie wędrowne o wadze poniżej 3,4 kg zawierają w 100 g tkanki mięśniowej mniej kwasów tłuszczowych o znaczeniu prozdrowotnym i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach niż cięższe osobniki.
  • Trymowanie i odrzucenie części brzusznej z fileta wpłynęło na obniżenie zawartości dioksyn+dl-PCB w pozostałej części grzbietowej łososia bałtyckiego o 35 %, a w pozostałej części grzbietowej troci wędrownej o 18 %.
  • Z dużym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić, że łososie bałtyckie poniżej 7,9 kg a trocie poniżej 4,5 kg nie zawierają w części grzbietowej fileta dioksyn + dl-PCB powyżej dopuszczalnego limitu.
  • W trakcie wędzenia na zimno następuje wzrost zawartości dioksyn + dl-PCB w całym filecie łososia bałtyckiego o 15 %, a w całym filecie troci wędrownej o 25 %.
  • W trakcie smażenia i gotowania fletów z łososia następuje spadek zawartości dioksyn+dl-PCB odpowiednio o 16,5 % i 12 %. Smażenie i gotowanie troci wędrownej nie wpłynęło na zmiany zawartości dioksyn+dl-PCB.
  • Trymowanie i odrzucenie części brzusznej, wędzenie na zimno i smażenie wpłynęło na spadki zawartości korzystnych dla zdrowia kwasów tłuszczowych (EPA i DHA) oraz witaminy D3 w tkance mięśniowej łososia bałtyckiego i troci wędrownej. Gotowanie filetów z łososia nie wpłynęło na zmiany zawartości tych składników odżywczych.
  • Przeciętny obywatel w Polsce wraz z rybami pobiera ok. 7 % dioksyn + dl-PCB. Większa ilość tych zanieczyszczeń pobierana jest z mięsem a także produktami mlecznymi.
  • Wraz z rybami przeciętny obywatel w Polsce (o wadze 70 kg) pobiera ok. 12 % PTWI (tymczasowej tolerowanej dawki pobrania) dla dioksyn + dl-PCB oraz ok. 3,5 % PTWI dla rtęci. Takie zanieczyszczenia jak pestycydy chloroorganiczne ndl-PCB, kadm i ołów pobierane wraz z rybami stanowią bardzo niewielki % określonego dla tych zanieczyszczeń PTWI (od 0,03 % dla pestycydów chloroorganicznych do 0,26 % dla kadmu).

Pozostaje dylemat:
Czy jeść ryby bogate w składniki prozdrowotne ale mogące zawierać podwyższone zawartości dioksyn?
Czy też jeść ryby uboższe w składniki prozdrowotne ale o których z dużym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić, że zawartości w nich dioksyn są poniżej dopuszczalnej wartości?